Kanatlarý ölü bir melektir düþülen kan-revan içinde deþilen bir rahimndir kabir... taþlarýna mil çekilen, ölümlerine gül küsülen bir çocuktur intihar... Gölü týrnaksýz bir pul, dölü insansýz bir kul sýrýtýr kanýnýn her pýhtýsýnda aynasý sýrsýz bir düþüþ...
Raylarý mý evcilleþtireceksin buyur, kuþ tüylerinin iskeletlerini sök suyu olmayan denizlerden... ya da insanlarý olmayan isimlerden... Çaðýr tüm zehire âþýk, zehirle seviþen tenleri; bak bakalým içlerinden kaçý seni, sen gibi ölebilir?
Öyleyse gel kanatlarýmýzý telefon kulübelerine baðlayalým Gökyüzü, ölülerin olsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
imge_ve_sanrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.