Evet, Kýrýklarla dolu hayat karnemdeki notlarým. Silgi bulup deðiþtiremem yaþanmýþý Bulup geri getiremem akan zamaný. Ben insaným. Elbet olacak hatalarým Elbette olacak günahlarým.
Kendime hep, Taþlý yollarý seçtim. Kim bilir Belki de yoktu baþka da seçeneðim. Hep dizlerimi eskittim. Tökezledim Pes etmedim. Diþimle týrnaðýmla yoluma devam ettim. Hiç molozlarla uðraþmadým. Çektim kalýn kýrmýzý çizgilerimi Arada sýrada çýkardým pençelerimi. Bir çok piþmanlýklar yaþadým ben de herkes gibi. Vicdan mahkemesinde Münker meleklerince sorgulandým. Kimseye cam kýrýklarýmý anlatamadým. Bilseniz Kaç kere kuruldu idam sehpam? Kaç kere zincire vurup kellemi Anemas’ý seçtim kendime zindan. Verilen her beraat kararýnda Sarýldým hayatýn yakasýna yakasýna...
Vermediler kepçeyle Mutluluk denilen þeyi. Hep anlarý yaþayýp Çözdüm hayat denilen þifreyi. Bazen tükendi umutlarým, Bazen duyuldu zafer çýðlýklarým. Bazen de kýrýldý kanatlarým. Öyle çok olmadý vah vahlarým... Bir de baktým ki Yerindeymiþ ayaklarým.
Yazan:MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehpare gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.