HAYAL KIRIKLARIM BATMASIN AYAĞINA

Kuþun kanadýna sývýþtým usulca,
Sýrf kavuþabilmek için sana,
Oysa “gel” bile dememiþtin bana.
Ne zemherinin ayazý durdura bilirdi,
Ne de gecenin karanlýðý.
Donan ellerimi ellerin ýsýtýr,
Loþlaþan gözlerimi gözlerin aydýnlatýr,
Sokulurdum kollarýna arsýzca.

Sitemlerimi isyana döndürme ne olur,
Mavi düþlerimi griden arýndýrýp geldim.
Hüzünlerle nemlenen duvarlarýmý,
Ilýk nefesinde kurutmak istedim.
Anlatmak istedim yoksunluðunu,
Sana olan susuzluðumu,
Suskunluðunda içim yanarak sustum.
Kýrýldý dilimde tüm kelimeler.
Aðzýmýn içi can parçalarýyla doldu,
Sustum ve içeme kustum.

Þiirlerimdeki sahte teselliler yetmiyor artýk,
Kan damlýyor yüreðimden,
Aþk yazdýðým mýsralara.
Oysa harflere gömmüþtüm kimsesizliðimi.
Dar zamanlardan çýkmýþ,
Aydýnlýða kavuþtum sanmýþtým.
Yapay karlarý mý zorlamýþtý kardelenlerim?
Heybemde getirmiþim nefessizliðimi.

Þarkýlardan naðme,
Þiirlerden mýsra toplasam,
Havanda dövüp merhem yapsam,
Ýyi gelir mi aþk yarasýna?
Hangi güzel an’ý mertek yaparým þimdi,
Dallarý hasret yüklü zaman aðacýna?

Gidiyorum bu gün sessiz sedasýz,
Bir demet sükût býraktým odana.
Ardýmdan tüm þehri süpür,
Süpür ki…
Saçtýðým hayal kýrýklarým,
Batmasýn ayaðýna.

10-02-2013

Zehra Atasoy

Sosyal Medyada Paylaşın: