Gökyüzünden bir yýldýz kaydý, Ýlk gören ben oldum. Dilek tuttum hemencecik. Yýldýza ulaþmaktý arzum. Yýldýz, sesimi duydu. Gökyüzünden yere indi. Gözlerim kamaþtý birden. Aman tanrým, ne güzellikti bu, Ne hoþ geliþti bu.
Etkilendim. Bakmak istedim doya doya, Dokunmak istedim oracýkta. “Dokunabilir miyim? dedim. “Olmaz, elin yanar “dedi. “Zaten yüreðim yanmýþ, Ne çýkar ki elim yansa” dedim. Baktý, üzüldü halime. Ýzin verdi dokunmama.
Sevdim, okþadým. “Çok özelsin” “Çok da güzelsin.” “Daha önce nerelerdeydin? ” dedim. Mahzunlaþtý, bir yerlere daldý. “Sorma” dedi. “Çok uzaklardaydým, Ama, sana yakýn olduðumu, Sen dokununca anladým. Kimse bana, senin gibi, Sevgiyle dokunmadý.” dedi.
“Kal gitme o zaman” Ben sana çok alýþtým.”dedim. Acý bir ifadeyle gülümsedi. “Bu kadar kýsa sürede mi alýþtýn? ” dedi. “Ben seni, sanki kýrk yýldýr tanýyor gibiyim” Hiç yabancý gelmedin.” dedim. “Daha önce hiç görüþmediysek, Bu samimiyet nedir peki? ” dedi. “Sen sýcaksýn ya, özelsin ya, Ben de sýcakkanlýyým.” dedim.
Öptüm yýldýzý, doyasýya. Avuçlarýma aldým. Hiç býrakmadým saatlerce. “Ruhumsun sanki” dedim. “Ruhun oldum þimdi. “Ama, zamaným çok az, fazla kalamam.” dedi. “Ben” dedim. “Sensiz ne yaparým þimdi? ” “Ölürüm, gidersen.” Canlý canlý mezara koyma beni” Hüzünlendi. “Senin yerin buralarý, Benim yerim ise gökyüzü.” Koþullarýmýz farklý” dedi.
“Beni de götür gittiðin yere” dedim. Kesin bir ifadeyle, “Olmaz.” dedi. “Sen kal o zaman, hep yanýmda, Hiç ayrýlmayalým.” dedim. “Kalamam, beni bekleyenler var” dedi. Sana çok alýþtým, baksana aþýk oldum, “Ben deli miyim acaba? dedim. “Benim delimsin sen.” dedi. “Ne zaman görüþürüz, bari onu söyle.” dedim. “Hiçbir zaman.” dedi. Yýkýldým o an. Ölüp ölüp dirildim. “Sen de haklýsýn.” dedim. Vedalaþtýk istemeyerek de olsa. “Þairi de aðlattýn ya, helal olsun.” dedim. Duymazdan geldi.
“Ruhumsun sen, Ruhlarýmýz bedenden ayrýlmadý daha.” dedim. “Ruhundum, ruhumdun, Ama herkes kendi yoluna, Bizimkisi, çýkmazlar içinde, Sonu olmayan bir sevda” dedi. Baþým önüme düþtü. Söyleyecek tek kelime bulamadým. “Hakkýný Helal Et.” dedim, “Helal Olsun.” dedi. Yýðýlýp kaldýðým yerden, Son bir gayretle doðruldum. “Ne olur, buralarda bir baþýma býrakma beni.” “Sensiz, ben ne yaparým, Kolum kanadým kýrýldý sanki.” dedim. Yine duymazdan geldi.
“Bari, haftanýn bir günü olsun, görüþelim” Seni çok sevdim, unutamam seni” dedim. “Elveda.” dedi. “Dur gitme, ne olursun biraz daha kal, “Elveda demek, hiç dönmemektir.” dedim. Dinlemedi. Ve ait olduðu semaya geri döndü.
Gururlu bir yýldýzdý, besbelli. Asaletli, kararlý, mantýklý. Bu yüzdendir ki, Her gece gökyüzüne bakarým ben. Bu özel,bu güzel yýldýzý görebilmek için. Umutsuz da olsam, gökyüzünü selamlarým. Belki beni görür de, bana gelir umuduyla. Nerelerdedir? Ne yapýyordur þimdi?
Ah! diyorum ah! Ben neden yýldýz olmadým? Neden ulaþamadým bir türlü, Bu özel, bu güzel, bu biricik yýldýza.
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 17 Mayýs 2008 -Beylikova-ESKÝÞEHÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.