ZÜLEYHA BİN PİŞMAN

Bir nur ikliminde seyahat ettim
Yusuf’u yürürken gördüm bu gece.
Hürmetle seslenip yanýna gittim
Dünyama gülleri ördüm bu gece.

Atýlýp satýlmýþ bunlar bir yana
Aðlamýþ babasý hem kana, kana
Güzel bir sabýrla çýkmýþ tavana
Baþýmý sýrlara yordum bu gece.

Ayrýlýk yakýcý, Yakub’u yakmýþ
Yusuf olanlara ibretle bakmýþ
Büyük bir ateþten kurtulup çýkmýþ
Uzun hikâyeyi sordum bu gece.

Mýsýr’a bir sultan olmuþ da yine
Ýtimat etmiyor asla nefsine
Züleyha bin piþman yaralý sine
Olaný çepçevre sardým bu gece.

Kýtlýk var kardeþler Mýsýr’a gelir
Onlar bilmez Yusuf onlarý bilir
Ýster Bünyamin’i onlar da verir
Ben de o illere vardým bu gece.

Yakup aðlayarak gözlerden olur
Derdine çareyi sabýrda bulur
Gömleðin sýrrýyla kalkýp doðrulur
Onunla çemberi yardým bu gece.

Hikâye mutlu bir sonla biterken
Yusuf ölümünü istiyor erken
Bu da ne, nasýl iþ; herkes gülerken
En güzel hayalî kurdum bu gece.

CEYHUNÝ en güzel hikâye bitti
Yusuf hem Müslüman hem Salih gitti
Bizlere gerçeði iþaret etti
Ýhlâsla divana durdum bu gece.

Sosyal Medyada Paylaşın: