biliyorum göðüs kafesine yaralý kýrlangýçlar basmýþsýn yine soluðun üþüyordur muhtemelen
oysa; kalp/azan sancýlar dökülürdü gözlerinden bir nehrin yataklarýnda kuruyana dek beyaz mendiline sarýp mavi saçlarýný izbe bir uçurumdan boþluða savururdun köhne bir aþkýn ardýndan
gözyaþlarýný topraða içirirdin sevdaný göðe baðýþlardýn en çok da solundan kanardýn
topal bir i mgenin içine düþtüðünde çocuktun biliyorum hüznünü kaðýt’a dökerken tanýdým
sonra yollarýna çocuk cývýltýsý ek(l)erdi leylekler bahar olurdu bakýþlarýn can’a aþk deðerdi