İmtihan

Ayrýlýk vaktidir, yine çatýp gelmiþ baþucuma; sensizlik...
Çatýk kaþlarýyla acýmakta bana, tüm þiirler ...
Kýrk yerinden kýrýlsa hüznüm diyorum.
Bir kara, kýzýl çaresizlik baþucumdaki.
Eþref saati, Araf’ta.
Yarý yýkanmýþ yüzüm ve yüzümde hüzün.
Kýrýk diþleriyle tarak gözlerime bakmakta...
Düþlerime yakamozlar da vurmaz oldu nicedir.
Kilitli kapýlar, hep yolum kesýk.
Burnumda bir zemheri yangýsý.
Sevmenin Türkçesini onlara öðretsin, birileri!
Yukarýya baksam veda, önüme baksam ayak izleri.
Kaç bekleyiþ daha taþýr bu cýlýz yürek; Kaç firar daha kaldýrýr ?
Bedelini, bedenime yüklenmiþ intihar yüklü bulutlar.
Yüzüme yüzüme çarpan, solgun sýfatlar.
Hayal olmak ne garip, kalabalýklar içinde avazý çýktýðýnca baðýrýrken insanýn.
Büsbütün buza kesti, üþüyor ellerim inadýna.
Eline bir kýlýç tutuþturulup savaþ meydanýna býrakýlmýþ on yaþýnda bir çocuk kadar þaþkýným...
Ýntihar bu bendeki besbelli seninle her imtihaným.
Mehmet Kovancý
Sosyal Medyada Paylaşın: