I Ey þefaatini umduðumuz sevgili, Yetimlerin olan bizleri meþgul edin. Meþgul edin bütün düþünceleri, Siz’siz düþünceleri yok edin. Yok edin yalnýzlýðý, Yýkýlsýn gönlümüzün bentleri Ab-ý hayat pýnarýndan, Doldurun içimizdeki sizsizliði; Muhammed-i muhabbetle...
II Yok olsun, Siz’siz geçen her lahza, Yok olsun, Siz’i anmayan; sesler, kelimeler, cümleler.. Yok olsun, mürekkebini sizinle süslemeyen þair, Varsa kýrýlsýn o kalemler...
III Þimdi Siz; Cennetin firdevs sokaklarýnda. Biz dünya denen kara zindanda Siz’sizliðin yokluðuyla elem dolu, Her demde sizsizlik, her demde sürgün, her demde çile Hasretiniz dilimizde deðil.. içimizde.. Ýçimizi burkan o yara, O yüzden, geceler soðuk mu soðuk. O yüzden, geceler karadan daha kara. Yeni doðan bebeðin nefesinde aradýk sýcaklýðýnýzý Yetmedi - yetmiyor - yetmeyecek... Yaðmura hasret çöl misali, Özledikçe özledik sevgili. Vuslat bekler gönüller. Diriliþi bekleyen gönüller Siz’i bekler. Aþkýnýzla yanan sözler, yollarýnýzý gözler.
IV Gelseniz, Umulmadýk bir anda çalsanýz kapýmýzý. Bir güne de Siz’in-le baþlasak, Siz’inle açsak gözlerimizi, Siz’inle güneþin doðuþunu izlesek birlikte.. Siz varsýnýz ya; geceler gündüzdür artýk, Gündüzler cennetin muþtusu. Ondandýr bu denli bekleyiþimiz. Siz’li hayâller kuruþumuz, Siz’li günlerin özlemiyle...
Kasým/2013
F. Selçuk Soylu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Selçuk Soylu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.