YALNIZLIĞIN ŞİİRİ

Güneþ doðmadan açýyorum
Bugünde sabah uykusuna hasret kalan gözlerimi
Alacakaranlýk gökyüzü
Her yer o kadar sessiz ki
Hafif bir rüzgar esiyor sokaðýmda
Yanan sokak lambalarýnýn etrafýnda
Uçuþan böcekler var
Ama altýnda oturan
küçük bir çocuk yok þiirlerde anlatýlan
her yer o kadar sessiz ký
Ruhum adete terk ediyor bedenimi
Kaybolup gidiyorum düþüncelerimin arasýnda
Bulmak istediðim tek þey sen oluyorsun
Kaybolduðum düþlerde…
Her yer o kadar sessiz ki
Pencere kenarýna oturmuþ
Yaþlý bir adamýn bakýþlarý ortak oluyor bu sessizliðe
Ve yalnýzlýk pencere arkasýndaki gözlerde yaþanýyor
Ahh bu yalnýzlýk ne bitmez bir veda
Ve her vedada baþka bir yalnýzlýk
Bir elimin parmaklarý arasýnda sigaram
Bir elimin parmaklarý arasýnda kalemimle
Yalnýzlýðýn sonunu getiremiyorum
Yazýlmayý bekleyen beyaz kaðýda
Ben galiba beceremiyorum
Bu yalnýzlýðýn þiirini yazmayý
Ben galiba yalnýzlýðý anlatamýyorum kimseye
Ben bu yalnýzlýðý
Yakýþtýramýyorum hiç kimseye
SONSAHNE KENAN
Sosyal Medyada Paylaşın: