Hayat akýp gidiyor umursamazca.
Sanki deli gibi dönüyor dünya.
Yaþamýn davasý, kavgasýnda ...
Dýþarýsý kalabalýk, içeride yalnýzlýk.
Ýnsan olmak kolay deðil , zor zenaat.
Herkes insan sanýr kendini egolarýnca.
Sevilmeyi beklerler, sevmeyi bilmeden,
Konuþmak isterler, dinlemeyi öðrenmeden,
Her þeyi bildiklerini sanýrlar okuyup anlamadan,
Gördükleri bildikleri kadardýr dünya,
Kendi doðrularý doðrudur fikirlerince,
Önyargýlarý ile alýþkanlýklar geliþir, büyür.
Dünyanýn merkezi kendileridir hoþgörüsüzce...
Oysa dýþarýsý kalabalýk, bakmak gerek etrafa.
Herkes farklý, herkes ayrý biçimde.
Kimi görüntüsü , kimi yüreði , kimi beyni ile,
Kimi çocuk gibi neþeli, kimi duygusallýðý ile önde...
Kimi hayatýn çarkýnda ;acýmasýzca belirsizliklerle...
Ýnsanlar var çeþit çeþit anlamak görmek gerek.
Kocaman olmak þu dünyada , insanlarý kucaklamak,
Herkesten bir parça olmak, kendinle beraber.
Ýnanmak istediði için inanmamalý duyduklarýna,
Görmeyi istediði þekilde bakmamalý deðerlere,
Bilgisi görgüsü yetmese de gönlü iyi olmalý...
Gülmeli, güldürmeli kahkahalarla evreni.
Ayýn ýþýðý heyecan vermeli yeni umutlara...
Yýldýzlardan dilek tutmalý tüm insanlara...
Rüyalar gerçek gibi anlatýlmalý dillerde.
Sabahlarý dostla içilen bir fincan kahve ,
Akþamlarý sohbetlerin süsü kýrmýzý þarap,
Neþ’e katmalý , sevgi daðýtmalý yüreklere...
Tatlý bir tebessüm yanýtlamalý sorularý,sorunlarý...
Kavgasýz tartýþmasýz olmalý hayatýn anlamý...
Gülün dikenleri zararsýzca ayýklanmalý.
Zehirli meyveler panzehirle ilaç olmalý.
Takýlmadan nesnelere ,yalnýzca insan olmalý.
Fikirler ayrý, görüntüler farklý farklýlýklarda .
Ayrý düþüncede , farklý inanýþlarda,
Din, dil, millet ne kadar da mühim yaþamda.
Mühim mi olmalý? Asla!
Sadece insan olmalý, insan kolay olmalý.
Kolayca kaldýrabilmeli hayatýn yükünü.
Ýnsan olmalý, gönülden sevgiyle hoþgörü ile...
11.10.2013
KARÞIYAKA
CANAN GÜRTUNCA SANLI.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.