GÖK KUBBENİN EDASI
Gök kubbeden iner bir derman
Dizlerde can ellerde mecal
Kalmayýnca takat kesilince sürat,
Ya Cebbar!
Ya melal!
Hapsolur can bedende týk nefes.
Bir ahudur, vahanýn denize bakan kýyýsýnda kadýn enfes.
Ay salýnýnca aklý karýþýr gecenin kendi ekseninde
Altýn damlalar gümüþ pýrýltýlar asýlýr yüreklere
Öpülmez bükülen el tutup konulur baþa.
Bir baykuþ yükseklere kurulur
Acem aþýran þarký
Bir avaz üç solukta makam ile okunur…
Bir çýnar aðacýnýn gölgesinde varýlýr yola
Yol dediðin yolcusuz ne ola?
Hovarda gönüllerin makam yemiþ asisi
Kendi kendisini pir-i nur eyler kimisi
Ah bakma okunan yazýnýn hicvine
Anladýktan sonra akýyor zehri içine.
Sen sevdanýn ahkâm yanýnda dinlen
Derde düþenlerle bir tamam eðlen
Öyle yerde deðil kimisinin eðlendiðin nefsi
Kadife dendir kiminin bakarsan elbisesi.
Mor salkýmdan söðütler düþer göðün yücesinden
Bir kalemin kâðýda olan tutkusu biliniyor ezelden
Gitmiyor yüreðimdeki kederin tortusu pek benden
Bir alev bir sýzýdýr bu illet bana senden…
Gök kubbeye açýlýr eller,
Sýralanýr arka arkaya cümleler
Ya Celal!
Ya derman!
Takati yoldadýr gök kubbenin bir eda süregelir
Kendi cismi-sazýnda açýlýr nazeninler
Savrulur havaya rengârenk yaseminler…
Ortalýkta bahar havasý
Her yere uðrar masalýn savrulan týnýsý.
Kýrýlan gönüllerde yanmaz durduk yere bir alaz
Yokluðu bilmeyen gönülden edilmez varlýk için bir niyaz.
Her geçenin yolu yol olsaydý eskirdi yol dediðin ebedi.
Sana sunulan sunak al duvaklý tazeydi
Eskidi yolda giderken kendisi
Yol yakýnken dön dedi nenesi
Al çaputtandý entarisi.
Dönmedi kýz baþka damatla salýndý el ele
Gök kubbe dar geldi onlara
Kerevet kalmayýnca çýktýlar masala.
Gökten düþen üç elmayý çeyiz yapýp koydular sandýða...
O günlük elmalarý yiyip doydular…
Bir nefesti yükselen
Gök kubbede nagehan
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.