Kemik yaşı on iki

Bir gece ne var ne yok gömdüm hepsini
yani gömmüþtüm biliyorum
cürmünü saklamak isteyen bir caninin titiz planlarýyla
hiç kimse görmeyecekti bilmeyecekti
toprak vefasýz çýktý
kustu sýrlarýmý

sýrlar mezarlýðýmýn topraðýndan doldurduðum avuçlarým
süt kokuyordu
süt kuzusu iki yaþýndaki bebelerin
aðýzlarý karýþmýþken kana

aklým isyan ederken feryatlar zihnimin labirentlerinde
oysa üzerini alabildiðince toprakla kapamýþtým

þiirlerimle
ölü sonbahar gazelleriyle örtüp gitmek üzereydim

soðuktu hava
sessizlik çýldýrtan sesiyle sanki ayaklarýmý demirden kazýklarla
topraða baðlamýþtý
kýpýrdayamýyordum

arkamý dönsem bir feryatla irkiliyor
havaya sýçrýyordum
sürekli kanýyor kan kaybediyordu toprak

kýnalý narin bir parmak belirdi
kemik yaþý on iki

inlerin cinlerin kol gezdiði hayat denen orman’dayým
tek tek
önce heveslerimi
hayallerimi

bir bir umutlarýmý da gömmüþtüm biliyorum
toprak kabul etmedi

ve annemin eli duvaðýmý düzeltiyordu
düðününde bulunamadým kýzým
bana gönül koma

çaðýrmadýnýz ki
çaðýrsaydýnýz gelirdim diyen anne sesiyle

Sarýkamýþ’ta on beþ yaþýnda bir çocuk asker
enerjisi üzerindeki karlarýný buzlarýný eritmiþ
soluðunun buharý göðe karýþýyor
sevmeye hasret yüreðiyle

ay’sýz geceleri seçiyordum ziyaret için
düþe kalka girdiðim ormanda
hep yarasalar ürkütürdü beni

eteðime takýlan bir çalý
ziyarete gittiðim her seferinde
eteðime sarýlýp gitmemi engelleyen o çalý
yýrtýp attýðým yaktýðým þiirlerimin hangi kelimesiydi
böylesine ýsrarlý böyle arzulu

iyi bir yaðmur yaðmalýydý
þöyle bir kaç gün süren
oturmalýydý toprak

masallarýn acýlarýn aþklarýn sevdalarýn üzerini
sýmsýký örtmeliydi toprak

ah bu mezarlýk sonunda ele verecek beni de
munis yüreðimin mezarlarýnda sessizlik hakim
sessiz ve sabýrlý

yürek yaþým
bilmem ki

kaç bin
kaç bin doksan iki

27/Eylül/2013/Cuma/Bodrum

Yüksel Nimet Apel

Çok deðerli þair arkadaþlarýmýz Iþýk Mehmetali, Kalimera ve Leon’a; emek verip þiirimi okuduklarý ve yorumlarý için teþekkür ediyorum.








Sosyal Medyada Paylaşın: