Ne kadar güzel tadý, yadý var hasretinin!
Rengi menekþe moru, vuslat beþaretinin
Gönlüm, garip Yusuf’u sevda esaretinin
Aþkýn kör kuyusuna düþtü çýkarma onu
Özlemek; ama seni özlemek, daha güzel
Gül rengi göz yaþlarým sadece sana özel
Kirpiðimde katreler kýzýlcýktýr matmazel
Dudaklarýn deðmesin, çýkar kýrmýzý tonu
Yalnýz ruhuma sýrdaþ, Leyla’yla adaþ oldun
Mutluluktan aðlayan gözlerimde yaþ oldun
Kalbimde bazen barýþ, bazen de savaþ oldun
Caným sana kurbandýr, bulsa da bir milyonu
Dünyada senden çok þey istemiyor bu bülbül
Her þeb benimle aðla! Her sabah benimle gül!
Bir tebessümün, bana, en, en muhteþem ödül!
Neyleyim busen varken, altýndan madalyonu
Yine gönlüm konuþtu, yine kalemim coþtu
Aþktan evvel bu âlem çöl misâli bomboþtu
Bir serabýn peþinde, gönlüm yýllarca koþtu
Yare »kavuþmak« olsun bari bu aþkýn sonu
S / ÂYE (14:58) 25 Temmuz 2013 / Ýnönü / Eskiþehir
Kelimeler:
Beþaret: Müjde
Þeb: Gece