Sensiz ruhumda kara zindan gezinir. Ellerim deðmezse ellerine, Gözlerim gözlerinde ezilir. Sözlerim, sözlerinde ahenk bulup, An be an, aþk mýsralarýnda süslenir!
Hangi aþýk, benim gibi sever? Hangi deli aþk için, yýldýz toplar? Hangi serseri, sabaha kadar nöbet tutar? Hangi yalnýz, benim kadar acý çeker?
Sensiz günlerimde, neler çektiðimi, Sen bilmesen de fark etmez. Sevmek karþýlýk beklemek deðildir. Benim aþkým ikimize de yeter! Yeter ki sen mutlu ol, ayna cemalin eðilmesin.
Ýlkbaharlar sensiz hazan oldu. Renk renk, çiçeklerim soldu. Yalnýzlar rýhtýmý beni buldu. Gönlüme bin, bir gam doldu. Bu sevda beni kurþunsuz vurdu!
Tek baþýma, zifir karasý gecelerde, Bilinmeyen düþüncelerde, Bitmeyen dertler de, Prangalar vurulmuþ yüreðimle, Yalnýzlýðýn esiriyim ben!
Seni sevmek günah olsa da, Bin yýllýk yalnýzlýk bende kalsa da, Hicran matemin de, notalar icat yapsam da, Vuslat için, kendimi paralasam da, Seviyorum seni, ucunda ölüm olsa da!
Bana zulümler yapýlacak diye, Sanma ki vazgeçerim senden! Dedim ya güzel gözlüm, Umurumda deðil, ölüm bile!
Hiç düþünmeden, Ve korkmadan, tüm cesaretimle, Bu aþk için, kalemi kýrýp, Ýdam sehpama tekmeyi kendim atarým. Yalnýzlýðýmýn esirliðinden, Prangalar vurulmuþ yüreðimden, Boynunda ki ilmikle kurtulurum...
Bilgehan Emirþanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilgehan Emirşanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.