Söylemiþtim sana yapma tek baþýna taþýyamam bu kederi, Hiç bir þey koymadý bana terk edip gidiþin kadar, Ne bu dünyanýn gamý, ne de dünya deðerleri, Dindiremedi aðlamaktan kuruyan seni bekleyen gözlerimi.
Hep sanaydý yutkunamadan yaptýðým haykýrýþlarým, Vücudumu ele geçirip öylesine sarýyordunki beni, Bas, bas baðýrmak istesem de hep sessiz kalýyordu çýðlýklarým, Bir yaným sakin bir liman, lakin fýrtýnalar koparýyordu açýklarým.
Evet itiraf ediyorum sen varken hep mutluluk vardý, Seninle olmanýn tadýný yaþarken baþka bir þey düþünmüyordum, Vuslatý beklerken her þey yok oldu þimdi her yanýmý sensizlik sardý, Gel artýk ne olur sevgili yaþamadýðýmýz bir tek ölüm kaldý.
Zafer Özcan-(21-07-2013)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.