Elinde bir pankart ve sesi boðazýnda Ýstanbul surlarýnýn soðuk olduðu bir mevsimde denizi izleyerek yanýmdan geçti, ezberinde bilerek tüm sokaklarý Deniz GEZMÝÞ. Kara saçlarý köprü olarak sakallarýna uzarken önünden geçtiði siyah kýrlar arkasýnda kaldýkça beyaza dönüyordu. Ceketinin sol iç cebinde çok sevdiði resimleri saklardý belki de yada asýl resmin sahipleri arkasýndan gelen güneþ varken gölgesi yere düþmeyen dostlarýydý. Yaþamanýn suç olduðu bir devirde özgürlüðü devretmek istercesine gençliðini, çocukluðunun bayram sabahlarýna sakladý -belki de. Ve biliyordum ki denizde gezmiþler suda boðulmaz. Oðuz ÇAKMAKCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
kirlikalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.