I.
Ölüm kül bulutudur Ceren
Öyle anlamazsýn baktýðýnda
Betonlar
Ve kar sesleri dýþarda
Kapý aralýklarýnda yarým kalýr gözlerin
Önce balkondaki çiçekleri vurur
Ölüm.
Sonra çorbalarýn tadý deðiþir
Zeytinyaðlý semiz otunun tarifi
Takvim yapraklarýnýn arkasýnda kalýr.
II.
Þubat gelince ortancalarýn üstünü ört Ceren.
Ne olur ne olmaz
Ben de yedi kat giydirdim gözyaþýmý.
Bir anýmýzýn üstüne düþer diye
Sevdiðimiz þarkýnýn olmadýk yerinde...
Kýþ mezarlarýna
Kuþluklarda donmuþ karanfil yapraðýna
Alýr kor kendini sýcacýk diye.
Ýçimize...
III.
Herkesin bir yol kenarý vardýr Ceren.
Ýkindi vakti sarmaþýk gölgesinde
Oturup annesini beklediði...
Çünkü paramparça eder hayat
Yýllarca sakladýðýn o umudu.
Tutunduðun her þeyin düþmanýdýr hayat
Gel gör ki insan yine de
Sýmsýký tutunur
Hayatýn kendisine bile.
IV.
Gitmeden önce þu üzüm reçelinden ye Ceren
Sabahlarý seni ýsýtsýn diye sýcacýk elleriyle
Bunu annen yapmýþ.
Bilir ki gitmelerden korkmazsýn sen
Ayak seslerin gökyüzünde rengarenk uçurtmalar...
Ben bir çocuk gibi kendi yol kenarýmda.
Ceren...
V.
Ölüm kül bulutudur Ceren
Öyle anlamazsýn baktýðýnda
Yastýklarda mis gibi kokan
Saç telini bulunca annenin...
Önce býraktýðý kokularla vurur
Ölüm.
kýyýdaki adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.