Þair öldü… Kapandý gözleri,sustu soluðu Beden’i irkildi ölüme Kaskatý maviye kesildi gökyüzü Bulutlar grileþti Ve martýlar çýðlýk çýðlýða Geceyi böldü ikiye sert esen rüzgar Uzun bir uykuya daldý þair Kalemi kaðýt üzerine çakýldý Yazacaktý ey özgürlük Ve ölüm çabuk davrandý kalemden Þimdi kalem var Þair yok Renkler karmakarýþýk Ne siyah,ne beyaz ne de gri Artýk penceresinde olmayacak sokak kedisi Perdeleri yarý açýk olmayacak Yemek kokularý gelmeyecek içerden Her sabah yusufcuk’ta konmayacak pervazýna penceresinin alt kattan seslenmeyecek simitçi Davut.. þair yaþýyormusun… haydi gel sýcak çayým var diye þair yalnýz öldü týpký ölüm gibi sustu dil sustu kalem sustu kaðýt ve þiir bitti….. 30/07/2013
Vural Atak Çamlýgil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çamlıgil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.