Aylar geçti ve *sen hala uyuyorsun prenses!
Ah
Bilemezsin o kadar tuhaf ki þu an rengin
Rahat mýsýn? Cibinliði tel örgülü gömütünde kör solucanlarla
Gerçekliði asýrlardýr tartýþýlýr o cadý penceresinden
Bakýyorken sessiz karanlýðýna
Rengin þu an o kadar tuhaf ki bilemezsin
Ah
Üzerlerinden dev ateþ semenderleri geçtiðinden beri
Algýlarýný kaybetmiþ
Ýki et parçasýndan baþka bir þey deðil þu kocaman ellerim
Ki
Dokunduðumda
Senin o zarif kelebek kanatlarýna
Ýþte bu yüzden imkansýzdýr
Varlýðýma taþýdýðýn
Ilýk cennet meltemlerini hissedebilme hayalim!
.
.
.
Boþ yere akýp gidiyor gözyaþlarým…
Getirsem dahi ölenlerimi geri
-(ki bahþedilmiþ güçlerimden birisi de diriltebilmektir ölenleri)
Biliyorum çünkü geri getiremeyeceðimi
Ölümsüz zannettiðim her sevdamdaki yitik sevinçlerimi
Fakat halen en parlak yýldýzýyým da lanet olasý gökyüzünün!
Bu yüzden
Güneþ batýnca yükselir aydýnlýðým
Ve
Evvel bir kadýn
*Metruk bir liman kasabasýnda anýmsar gözlerimin ýþýltýsýný ansýzýn
Tutku þarkýlarý mýrýldanýr denizinde altýnlanan yakamozlar
Ki o an
Zalim suskunluðunda
Ýzler gözlerim uzak ufuklarda aydýnlanan tüm o vazgeçimsiz arzularý;
(ki bahþedilmiþ güçlerimden birisi de budur sýnýrsýzdýr çünkü görme yetim ve birazdan okuyacaðýnýz üzere güçlü nefesim)
-“Varlýðýma tutuþmuþ ikiz tepelerde
Kýzýl alevli ölüyorum aðýtlarý yakýlýyorken biçare ellerce
Evvel zaman putperest ayinler düzenlediðim yasaklý koylar
En derinlerinde dahi hissediyor oluyorlar kavuran nefesimi!”
.
.
.
Gotik bir tablo mudur gerçekten gece?
O tek hecenin hatýrýna mýdýr? Yoksa katlanýlan bunca iþkence…
Sýradan sevda þiirleri beklemeyin benden derken hece hece
Aslýnda
Nasýl da acý çekiyor
Sevenlerimi alýnlarýndan öpmekle yetinmez erkekliðim
Bir bilseniz ah!
Ne yapsam nafile…
Ve fakat
Çömelmiþ bin piþman bakýnýyorken gökyüzüne yeniden
Geçiyor ya gözlerimin önünden
Sýrýtýþlarýný bulutlar ardýna ustaca gizlemiþ o kambur zangoç;
Cismini amme hizmetine vakfetmiþ isyankar erkekliðim
O an
Yeni bir sefere daha korkusuzca yelken açýyor
Dev katamaranýyla…
(Yýldýray Kýzýltan)