...Ve Sustu Kuşlar

… Ve Sustu Kuþlar
ikindi gölgesi düþtü mahrem bakýþlarýma
ne gök þahit oldu ne yer kalktý ayaða
kapalýydý evrenin gözleri
ömre sýðmayacak kadar ölü
ölümün aklýnýn alamayacaðý kadar diriyim
vurgun hicranlarýmýn kapýsý açýk
toz içinde kalan annemin sesi
duvarlarda asýlý hâlâ

baþýboþ düþlerime sarýldýkça
toprak öpsündü alnýmý
dirhemle ödesin sevaplarým günahlarýmý
ne çýkardý söndürse aras cehennem lâvýný
melekler mutlu olmaz mýydý insanlar gülerken

hayat
bir damla su kaçaðý serinliðinde çarptý yüzüme
denizin çalýp kaçtýðý kum taneleri doldurdu gözlerimi
acýttým büsbütün iki büklüm yüreðimi
sýktýkça diþlerimi inci doðurdu bakýþlarým
sustu içimde kuþlar

…kuþlar ki
yarýþýrken poyrazla
rahvan yürüdü bulutlar
yaðmur alabildiðine koþtu
göz uçuðu vakitler
esrik saat týkýrtýlarý ile öpüþürken
mahcup geceye hüzün gizlendi
gülüþün “ah” diyordu çerçevelerden

h.a.k" ...Ve Sustu Kuþlar" Þiir kitabýmdan

Fotoðraf: Recep Yýlmaz

Þiirime dokunan uður böcüðüm için teþekkürler Edebiyat Defteri...
Sosyal Medyada Paylaşın: