Ýstanbul þehrim þehrim yedi tepe üstünde, tarih dolanmýþ dört bir yanýný, her bir yan ermiþler cenneti, tepeden bakar þehrime kurþun rengi bulutlar, ýslanýr yanaðým, unutulmaya yüz tutmuþ bir aþkýn ufkuna dalmýþ gözlerim, her bir köþesi buram buram aþklarý fýsýldar, ulu bir çýnarý andýran duruþum, heybetlicedir dimdik, inceden inceye,kanar ama yüregim, üþür ellerim usulcadan, yüreklice ýslanýr gözlerim de, suçu atarým yaðmura zamansýz kurþun rengi, lal olmuþ gözlerim bütün güzelliklere, neredesiniz be hey diyesim geliyor, baðýramýyorum, baðýramadým, usulcana yutkundum, yükklendim yeniden kurþun rengi bulutlara, aglamayýn artýk dercesine gözlerimi kaldýrýp, yukarýya baktým, beni anlýyordu biliyordum kurþun rengi bulutlar, yanaklarým ýslanýrdý þehrim beni saklardý, onlar tanýk olurdu bir tek, ben yalnýzlýðýmda dört duvar karanlýðýnda, saklambaç oynardým hiç durmadan, pencere kör, kapý zorladýkça tükendigim, sobeleyemezdi kimse beni, yedi tepeli þehrim yanaklarým gibi ýslanýrdý, ben saklambaç oynardým bütün sokaklarýnda, kuytularýnda, adým yalnýzlýk, þehrim yalnýzlýk kokar, sen güzellik kokardýn kurþun rengi þehrimde, benim yüregim sýzlar, yanaklarým ýslanýrdý, sonra saklambaç, oynardým yeniden, sobeleyemedigim yalnýzlýðýmla....