Heykellere put diyenler;
Makas-ý Þerif dediler bizim kýrk yýllýk terzi yamaðýna,
Kurdele taktýlar yakasýna
Oturtmadan saten yastýktan tahtýna...
Padiþahlara uygun bir sunumla gösteriþ yapmak caizdi besbelli.
Tanrýsýný bulduðu için mýsralarýna yasak konan biçare Yunus bile,
Bu denli ilerisini görememiþti.
Bir Molla Kasým’dý Onun kötülükle sýnavý.
Tanrý üçe ayýrdý canlýlarý.
Ve O asla sevmezdi adaletsizliði.
Ýnsana vermedi diðerlerini kýyým hakkýný.
Ama insan önce hayvana,sonra bitkilere kýydý.
Kýyým çoðaldýkça hakkaniyetine inandý insanoðlu,
Yüreði soðudu.
Soðumayaný da daðladýlar acýmadan.
Adalet diye bir þey varmýþ bir yerlerde.
Nerede olduðunu kim bilebilirdi?
Sýra insana geldiðinde kýyýmda,
Ayaklandý bir kýsým;
Vurun,kýrýn diye haykýrdýlar.
Satýrlarý alýp günahkar ellerine,
Saldýrdýlar.
Ýþte bu kadardý savunduklarý deðerlere baðlýlýklarý.
Oysa bilmedikleri bir þey vardý;
Her zaman ve her zaman,
Yalnýzca masumiyet kazanýrdý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.