Büsbütün acýyla bulanmýþ gecenin son demindeyim Az önce sonlanan ömrün perde arkasý gösterimde…
Kýrýk bir Cumartesi, Zaman yorgun. …Alýþýlagelenden farklý olan tek þey Yelkovan durduðu kadar eksiltiyor ömrümden.
Ne zaman gerçek yankýlansa gecede Kâbuslar sürüyorum bilinçaltýmýn en üst noktalarýna O vakit hep bir çocuk þeker yerine zehri zerk ediyor Yüreðim uçukluyor kahroluyorum Sonra sen bozumu bir düþle karþýlaþýyorum Tutsam ellerinden dikeli tel parmaklarý Gitsem! Ayaklarýmýn altý keskin düþ kýrýklarý… Bu yüzden hep boynu büküktür adýmlarýmýn.
Gitmek hiç bu kadar terim anlamýna ters düþmedi inan. Ne zaman yoksun desem Hep inadýma tam karþýmdasýn Beklide bu adam akýllý gidemeyiþin mahvetti beni Yarým bir kalýþ býraktýn bak. Hani söz vermiþtin, unutacaktým zamanla? Sözüne engel olanda sen, zamaný uçsuz bucaksýz kýlanda.
Bense gidiþlerinin tek kahramanýyým hep bu senaryoda.
Hayata ne zaman bir veda ýsmarlasam, Adýn dudak ucumda son arzu hala. Baþýmýn dizine devriliþini özledim. Dilimin ucu hep ayný cümleye gebe. “Seni Çok Sevdim.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
nefertari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.