APARTMANDAN MANZARA
“ Gel de bir manzara gör “, diye çaðýrdý bir bey,
Betondan bir binanýn dördüncü katý imiþ.
Üstü teneke kaplý, olamaz böyle bir þey,
Toz, toprak, korna sesi, orasý çatý imiþ.
Önünden bir yol geçer, saatte bin vasýta,
Çevre oe ne aðaç var, ne uzakta bir çiçek,
Çatýnýn kenarýnda aðaçtan birkaç çýta,
Bardakta sýcak kola, diyor ki, “ Hadi çek, çek “.
Dedim, “ Hani manzara, nereyi seyredelim “,
Karþýdaki binanýn balkonu var karþýmda,
Manzaran senin olsun, hemen buradan gidelim,
Belki manzara yoktur, güzellik var çarþýmda.
“ Manzara “ dediði þey, kamyonlara bakmakmýþ,
Geçen arabalarýn, markasýný bilirmiþ.
Seyir de hazzettiði, sigarayla çakmakmýþ,
Manzarayý seyire, nice dostu gelirmiþ.
Sohbet de olmuyordu, gürültüden, kornadan,
“ Nasýlsýn “ derken bile , inan sesim kýsýldý.
Klakson da diyorlar, kimi sesi zurnadan,
Hâsýlý eza çektim, anlatamam nasýldý.
“ Zevkler, renkler özeldir “, tamam, saygým var ona,
Manzara kültürümü, ne hale getirdiler.
Karþýyým da , mecburum, apartman hayatýna,
Bize çok az verdiler, bizden çok götürdüler.
Cennet gibi ülkem de, manzara mý ararsýn,
Fýrsat buldukça gez, gör, her þey Ýrem’den örnek,
Orman da, su baþýnda, ekmeðe tuz sararsýn,
Baksana her yer güzel, önemli olan görmek.
ÝSA KAHRAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.