ADINI HİÇ KİMSEYE SÖYLEMEDİM

hangi zamana aitti gözlerin
sual edemedim ey yar
alaca atlar koþardý yüreðimde
dilime deðdiði zamanlar
bir yýldýz
bir güneþ
bir de ay
baþka kimselere söylemedim ismini
kimselerin yüzüne de bakamadým
yüzümde yanýk lekesi eþgalin
yüzümde
tarifsiz ölümlerin izi gibi suizanlar

hani kaldýrsam
harf harf dökülürdü kirpiðimden yanaðýma
bir nehrin alfabesi
koskoca nil devrilirdi
cümle þiirlerin çölüne de
anlam veremezdi nazar rahlesine koyup
gözlerini okumayanlar

adýný kimselere söylemedim ey yar

bir zehrin tadý dilimin ucunda
alýþýk deðildim kevser suyuna
sen durdun
ismini iç çekiþlerime sundun
say ki bin yýllýk þarap
içim mahzen
dýþým mahsun
belkýsýn üzümleri nazlandý
gönül baðýmda
kalemin dokunduðu kelamda ýþgýn verdi adýn
içlendi durdu öylece
dudaðýmýn kýyýsýnda
sesim boðuldu
haykýrmak istedim seni
sarhoþluðum vurdu bu kez
acýmasýzca yetim çýðlýðýma
üzerime alýndým
garip hýrkasý gibi isimsizliðini
çaresiz aðladým

adýný kimselere söylemedim ey yar

gülüþünde bir çaðýn güneþi parlýyordu
çýrýlçýplak bakýþlarý katleden hançer
öyle ki
bir cennet filizi
bir cehennem zakkumu
kýyýsýnda toplanmýþtý sanki mahþer
hangi tebessümün hesabýnda dürülmüþ
böyle çýplak resimler
söyle hangi aklý baþýnda
haram olaný söyler

adýný kimselere söylemedim ey yar

ben yar dedim

yaradan beni anlar






Sosyal Medyada Paylaşın: