Şefkatten Mahrum çocuklarımız Şefkati Beklerken

Sokakta yürürken kendi halimde, bir kadýn gördüm, kapý önünde oturan, kederli
Gözlerinde umut ýþýðý sönmüþtü, yaklaþtým ürkek, ürkek
Fark etmedi beni, gözleri yaþ dolu idi
Gözyaþlarý, yanaklarýnda derin izler açmýþtý, kor alevdi akan ve yakan
Beni görünce, gözlerime baktý, gözlerimdeki hüznü ve acýyý görünce irkildi
Sanki kendisini görmüþtü, kor alevden, sancý, sancý kývranan, gözlerimde yanan
Sessizlikte sukut vardýr ama bazen dercesine, doðruldu, gözyaþlarýný sildi, sevinçle
Baþýndaki yemeniyi çýkardý, mutluluk ile elime uzattý, al sil gözyaþlarýmý akan gözlerinde diyerek
Biraz önce hayat ve ölümün boþluðunda, yok olmaya giden o kadýn yaþama kavuþmuþ gibi
Huzur dolu bir sesle, huzur uðruna tüm söylenenleri acýlarý, zulümleri kahýrlarý yuttum þerbet diye
Herkesi hayat gibi baðrýma bastým, sevgi ile þefkat ile onlar beni rüzgâra attýlar kuru bir yaprak diye
Solmuþ, deðeri kalmamýþ bir yaprak diye attýlar beni, sordum neden diye endiþe ile
Gözlerindeki ifade keskin bir býçak gibi kesiyordu, Genç ve güzeldim evlendim mutluluk ile
Ma.malas..titrekti sesi hüzün vardý, maalesef hamile kalmadým, sorun çýktý bende
Ýþte kapý dýþarý atýlýyorum, her akþam eþim iþten gelince, merhametsizce
O yatýnca içeriye giriyorum gizlice, sen, sen bana yakýnlýk gösterdin, merhametinle
Oysa bu þehirde, bu sokakta, eþimin karþýsýna çýkan olmadý, çýkarak eþimim bu yanlýþlýðýný ve merhametsizliðine, yüzüne çarparak dur diyen olmadý, hatta yanýma, yanýmýza yaklaþmadýlar
Senin gibi, içimdeki yanan kor alev hissetmediler, sen beni, kendinde yaþadýn gördüm gözlerinde, yaþadýn gördüm
Sen hissettin, bu yaramý, artýk ölüm gelene kadar yýkamazlar beni, varsýn hayatým, hayat gibi olmasýn
Senin hisseden kalbin, var benim gibi
Sessizce içeriye girdim, yaklaþtým eþinin yanýna, eþinin halini anlattým, utanýr gibi oldu, ýþýk vardý bunda
Dedim, çocuðunuz olmuyorsa gidin alýn, sevgiye hasret mahzun yetim çocuklarý, çocuk esirgeme kurumunda, hepsi bizim çocuklarýmýz, bir tane alýn sevgi ile yüreðinize basýn
O çocuklarýmýz ki, merhametten mahrum olanlarýn terk ettikleri veya yetim kalanlarýn ayný çatý altýnda sevgiye, merhamete muhtaç üç öðün yemeklerinde gözyaþý olan,mahzun saracak sevgi merhamet dolu kollara hasret olan ve özlemle her gün gözyaþý ile bekleyen
Sizi engelleyen mi var dedim, gözleri ýþýldadý hayýr dedi, sarýldý mutluluk ile, eþini aldý koluna benden önce çýktýlar evden huzurla ve huþu ile
Kalbim bir baþka atýyordu sanki,sanki bu kalp gitmiþ yepyeni kýpýr, kýpýr bir kalp gelmiþti, oturdum evlerinde çýkamadým beni tutan ne idi
Ýki saat sonra yanaklarýnda güller açmýþ olarak geldiler, ellerinde küçük bir resim vardý, huzurla bakýyorlardý, onlarý mutlu eden ne idi biliyor idim
Uzattýlar resmi, iþte bu bizim küçük yavrumuz dediler, baþladý gözlerimde yaþlar oluk, oluk Mutluluktan
Hayatýmda bir annem vefat ederken burnumun direði sýzlamýþtý hüzünden, birde þimdi sýzlamýþtý sevinçten

Sosyal Medyada Paylaşın: