Son dünya insaný da ölüp
Gökler çökmeden mezarlarýmýzýn üstüne
Yüreðinin ihbarýný
Duydum
Kaç zamandýr sendeyim…
Seni görünce
Alabildiðince ýslak
Limanlarýna demirledi çatlak dudaklarým
Ýki göðsünün arasýndan akan
Serin sularýnda kaybettim
Düþlerimin kavruk çölünde yolcu
Son kervaný
Dalgalarýnda
Kirli beyaza bürünen sakallarým
Toplayýp
Denizsiz kente kaçan
Yakamozlarý
Senin
Taþýnacak yükünü istifledi yüreðime
Ay gölgesi
Arayan
Serseri ellerim
Teninde korkak bir þairin dizeleri kadar ürkek gezinirken
Yeniden boy verdi
Gamzene gömülen
Baþaklarýmda tutku tanelerim
Ki;
Sen hala baþaklarýn ýslaklýk alametini
Yaðmurdan sanýyorsun…
Taylan KOÇ