BİR AKŞAMIN ALACASINDA KAYBETTİM SENİ

Son görüþümdü seni
Ellerin, ceplerinde titrek
Rüzgar saçlarýný arkaya savurmuþ
Öylece duruyordun akþamýn alacasýnda

Suskundu dudaklarýn
dilin lâl
Ölüm gibiydi bakýþlarýn
soðuk
boþ
Gözbebeklerine resmettiðin elveda’ydý
gözlerimden kaçýrýrken gözlerini
gördüðüm
Dönüþü olmayan yolun yolcusuydun
anladým

Köþeyi dönene dek bakarken ardýndan
usulca bir varlýk kopuyordu yanan yüreðimden
Sen’siz nasýl kucak açardým Sen’den sonrasýna
Gidiþine sallanan bir el di
yanaklarýma süzülen

Derin sükunetinde ölürken sensizliðin
nice içli feryatlar söndürdüm içimde
Bin bir çýðlýk sakladým yalnýzlýðýn sancýlarýna
hasret yüklü güneþler doðururken gece

Hani
Dokununca gül bahçelerinin kokusuydu ellerim
En güzel sevda dokusuydu gözlerim
bakýnca

Hayat’ým
’ Ölümün ötesine sevgimiz ’
’ herþeyimsin ’ derdin
Nasýl da
’ hiçbir þeyin ’ oluverdim aniden

Demek ki
Bu aþkýn içinde hiç olmamýþsýn
kendi kendime sevmiþim ben

Acý veriyor kalbimin derininde hissettiðim ýzdýrap

Güneþim solgunluða teslim etti rengini
Mavisini yitirdi denizlerim
Sevinçlerim kayýp gitti ellerimden
Yalnýzlýðýma yuva yaptý kanadý kýrýlmýþ serçeler

Dönseydin
Sürseydin ellerimi ruhuma
geçerdi yaralarý

Çölün yaðmura özlemi gibi özlemin

Gelseydin
Dudaklarýnýn rengine boyansaydý dudaklarým
Son nefesimle gülüþlerinden öpüp
Gamzelerine gömülseydim

Sitemim var ey yar
Bu aþka yakýþmadý ayrýlýk
Terk edilmeyi hak etmedi bu yürek



( hayat ýþýðý )


’
Sosyal Medyada Paylaşın: