Yüreðime Dökülen Ateþ Nehri
Sen aðlama yar!
Aðlasýn daðlar,
Devrilsin, zirveleri eteðe.
Aðlasýn, Fýrat’ýn ötesi ve berisi,
Aðlasýn, Kaf Daðý’nýn ardý,
Aðlasýn, yerin yedi kat altý,
Aðlasýn analar diyenlere inat,
Dört yaný kanla çevrilmiþ Anadolu’m…
Aðlasýn!
Sen aðlama yar,
Aðlasýn kurt, kuþ, böcek, cümle tabiat!
Boðulur içimde bir deniz,
Yüreðime açýlmýþ Süveyþ,
Ateþten bir nehri taþýr gözlerinden.
Taþýr, yüreðini yüreðime,
Taþýr, evimi, barkýmý,
Taþýr, yedi ceddimi sürgüne,
Yanar, yurdumun yedi bölgesi.
Ayaklarý prangada bir köle, mýrýldanýr þarkýmý,
Mýrýldanýr soluk benizliler, kara tenliler,
Mýrýldanýr cadde cadde, sokak sokak, kaldýrým taþlarý…
Taþýr, her adým seni bana
Beni sonsuza…
Aðlama yar!
Aðlasýn, telleri sazýn, tokmaðý davulun,
Aðlasýn en hazin sesiyle ney!
Aðlasýn, hava, toprak, su, ateþ,
Bilumum her þey!
Kurusun, gözpýnarlarý kâinatýn,
Kurusun, göller, dereler,
Kurusun, aðaçlar, çiçek ve çimen
Kurusun, dudaklarý bebeklerin,
Çatlasýn damarlarý…
Çatlasýn, yerküre orta yerinden
Fýþkýrsýn, yeryüzüne magma
Toplansýn yüreðimde.
Toplansýn, külden bulutlar baþýmda,
Aðlasýn, sis ve kara duman,
Aðlasýn asuman!
Sen aðlama yar;
Nasýlsa aðlýyor her bebek, senin yerine
Her anadan doðma,
Her üryan…
Sen aðlama yar!
Her aðlama,
Yaralar…
Kanar, yüreðimin orta yeri,
Yanar, zemheride üþümüþlüðüm,
Tutuþturur Güneþ’i buz.
Üþür, köprü altý çocuklarý,
Üþür, günümün ortasý.
Sen aðlama yar!
Sen aðlarsan,
Daðlar topraksýz kalýr, denizler susuz,
Aþikâr olur düþmüþlüðüm.
Sen aðlama yar!
Sen aðlarsan,
Susar dil ve gönül,
Susar akýl ve yürek,
Susarým…
Yorgunluðum, kimsesizliðim, açlýðým,
Susuzluðum da aðlar.
Analar, bacýlar da aðlar.
Sen aðlama yar!
Aðlayacaksan,
Aðlasýn ne varsa evrende,
Tepeden týrnaða kadar!
Ýsmail Uysal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.