A_
VİŞNE ÇÜRÜĞÜ SEVDA!
VÝÞNE ÇÜRÜÐÜ SEVDA
/ Ölümü düþlerime mi almýþýmýyým ne?
Bu sesizlik niye?
Bu Kenti sarmýþ hüzün..
Telefon kulübesinde intihar eden bir kýz görüyorum.
Keklikler dolaþýrken yamaçlarda,
Kekik kokusu geliyor burnuma.
Pastorize edilmiþ sevdalarýmdan biri ,
seni mi arýyorum ne?
Kimi arýyordum, ben bu þehir de?
Bir deniz sahilin de eskiyen siyah beyaz fotoðraflar,
Resimlerde unutulan acý bir gülümseyiþ;
Kimin, senin mi ne?
Parantez içine alýnmýþ sokakta; Ankara caddesi,
Ve kül rengi kumrular da seni aramaktayým.
Yunusun akvaryumdaki mavi çýrpýnýþlarýnda,
Dalýp dalýp gidiyor bu nehirde çocuklar,
Çocuk doðuran gebe anneler..
Sancýlarýn, terlerinde mi arýyorum; seni ne?
Vadilerde, kilim desenli kelebeklerin kanatlarýnda,
Aþklarý deviren anýtlarda;
Olup bitenleri neden görmezsin sen?
Eyyy özlemlerimi iptal ettiren þýmarýk çocuk!
Ansýzýn bir telefon sesi sýyýrýrken düþüncelerimi,
Hiç bitmeyen senfoniler çýkýyor karþýma,
sungur kuþlarýnýn peþinde kartallar bu þehirde!
Artýk burnuma kekik kokusu gelmiyor,keklikte avcýnýn cebinde,
Kugularýn dansýný i mgeliyorum; yeþil ýrmakta,
Pembe tenli genç kýzlarýn oyalý tülbentlerinde..
Gökgürültüsü ve saðnak,þimþek çakýyor,
Iþýltýlarda seni aramanýn yok oldugunu anlýyorumuyum ne?
Akan sulardan okyanus olmaz bunu da çok iyi biliyorum.
Viþne aðaçlarýnda çürüyen sevdamýz aglýyor,
Pelin otlarý, kibrit çöpünden çýkan alevden utanmýyor!
Çingene seviþmeler son buluyor,bir dilencinin gözünde..
Kasketli yaþlý adam,at arabasýnda bu Kent te.
Yarým kalmýþ þarkýlarýmýz , türküler,kýrýk ezgilerde..
Kimi arýyordum, ben bu Kent te?
Yasadýþý sevdamý mý?
Gece ayazýnda, bir ýslýk ýskalarken benliðimi,
Sen yoktun olamadýn da be caným;
Sýðamadým sesinin ýslaklýðýna,
Kuþlar aðlarken bu Kent te ,
Neyleyim;
Sevgim,ben sevdamý özlemiþim,bu þehirde!
Barikatlar kurulmuþ,
Soytarýlar dizboyu,
Þiveli adamlar sokaklarda,
Biliyorum;
Sen bu Kent tesin?
Sen viþne çürüðü renklerde donansanda pembe bulutlarda..
Yýkýk bitik umutsuzluklarda,
Ýstenmez suçlarda.. sabah oldu,
Belki bir yaðmur sonrasý kapýmý çalacaksýn;
Viþne çürüðü dudaklarýnla.
Ýþte o zaman; en direngeç nehrim taþacak..
Ama bu Kenti artýk yaþatmayacaðým.
Karanfil kokulu evinin balkonunda,
Duyumsuyorum; avuçlarýnýn terlediðini,nabzýnýn yükseldiðini..
Ýniltili sözlerini...
Sesinin kýrçiçeði sende kalsýn!
Bu Kent te kalmam için yok geçerli sebebim artýk!
Ýptal edilmiþ kalbimle baþka þehirde baþka nehire..Gidiyorum artýk!
Ne resmin kaldý elimde,ne de begonyalarýn rengi gözümde..
Belki bir gün bu nehirde,
Agýt yakan türkümüz çalarken dillerde..
çýnar aðacýnýn dallarýnda..viþne çürüðü elbisemde, çýkarsan karþýma;
Çýðlýklarýmda; baðýrýrsam eðer, seni buldum mu ne?
Bilki;
Ruhumun konuþtuðu bedenimin cansýzlýðýndasýn O an!
Daðýttýðým buseleri þimdi yakalaya bildin mi ne?
.............................................A.Esra OSKAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.