Bir yaðmur mevsiminde yitirdim yüzümü, Aynalar buðulandý Sise boyandý her yan Ne etsem, Ne eylesem geçmiyor zaman Gözlerimi kararttý mavi bir duman Çýrýlçýplak kaldým ortasýnda hayatýn, Anadan üryan…
Düþen her damla kanýma bulaþtý Ve kalbime ulaþtý oradan Tepeden týrnaða ýslandým, Üþüyorum sandým ama… Ölüyorum can! Fakat Ne olursa olsun, sen bana inan… Sadece inan…
Adýna ‘can’ de ‘Canan’ de ‘Son liman’ de Hatta istersen ‘iman’ de Ne dilersen onu de Ama ne olur Aþkýma inan!
Antakya 28 Mart 2013 Ali ASAFOÐULLARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Asaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.