Birazdan son söz de sarf edilecek.
Betimlenecek öksüzlük yaftasý…
Hicap, ar v e daha çok utangaçlýk,
Yapýþýp kalacak sýkýntýlarýma.
Bensiz geçireceðin her mevsim sende, kýþ kalacak
Geri dönüþün imkânsýz
Sen ölüm, ben ise öksüz…
Elimde kazma kürek,
mezarlýklar kazýyorum
Her mezara gömüleceðim
ve sana öyle ulaþacaðým sanki…
Dikiyor bakýþlarýný yýlanlar,
Dolanýyor ayaklarýma kollarýma.
Çekiþtiriyor…
Kefenini giyiniyor bedenim
Bembeyaz
Eðiliyorum,
Seni çiziyorum rengârenk,
Sarýlýyorum,
Öpüyorum, dudaklarým acýyarak…
Özneyim her mýsrada.
Yýlanlardan kurtulmuþum, vazgeçmiþim iþte;
Haris, obur yýlanlardan…
Bir kadeh raký içeceðim bunun þerefine belki
Biraz da beyaz peynirle kavun…
Seni aradým mezar mezar,
Sen ölüm, ben öksüz…
Geri dönmeyeceksin belli.
Bu yorgunluktan sonra biraz uyuyacaðým,
Dahasý gece gece, koca bir boþluða dönüþmüþ içimde
kendi rüyamda göreceðim seni …
Ýþte baþladý,
Betimlendi öksüzlüðüm
Hicap, ar ve utangaçlýk sarmaladý her yanýmý.
Ayrý kaldýðýmýz her mevsim kýþ kaldý sende
Geri dönmeyecekmiþsin ölümünden
Öksüzlük gene þarkýlarda çýðýrýyor.
Ben öksüz kaldýkça belli ki sonundayýz þarkýlarýn…
Zaman çoktan þaþýrttý hepimizi,
Erken gitmenin telaþý mý,
Ya da gidememenin tedirginliði mi,
Hangisi?
Sol yaný heba olmuþ bir gövdeyle, kalamýyorsun pek fazla
Þairin gücü yetmiyor paralanmýþ yürekleri onarmaya…