Yolun Sonuna Gelmeden Önce

Artýk bir anlamý yok hayatýmýn,
Ah,açan rengi soluk,cansýz çiçekler.
Yüzümü iþgal ettiðinden beri ;
Þu alnýmdaki iðrenç,buruþuk çizgiler.

Tam þimdi durdurabilseydim zamaný,
Ve dönebilseydim geçmiþe.
Çok daha farklý olsaydý her þey,
Yolun sonuna gelmeden önce.

Eli boþ çevirmeseydim þu kapýma gelen ;
Pantolonu yamalý yoksul dilenciyi.
Namaza baþlasaydým ben de,
Uzatmasaydým asla harama elimi.

Daha az uyuyup,
Erken kalksaydým sabahlarý.
Kýrýp atsaydým þu cebimde kalan ;
Son üç çöp sigarayý.

Televizyon izlemeseydim saatlerce,
Daha çok kitap okusaydým.
Bisikletle gitseydim her yere,
Eski arabamý satsaydým.

Gezseydim kýrlarda,çiçek toplasaydým.
Ýçime çekseydim ýslak topraðýn kokusunu.
Sýrýlsýklam ýslansaydým yaðmurun altýnda,
Geceleri gökyüzündeki yýldýzlarý saysaydým.

Karamsarlýða yer vermeseydim hayatýmda,
Savursaydým bütün dertlerimi esen rüzgarla.
Denizin hýrçýn dalgalarýna döküp içimi,
Bir tekme vursaydým mutsuzluða.

Sosyal Medyada Paylaşın: