Varlýðýnýn kapýsý Aralýk olsa Gelir gizlice otururdum dizinin dibine… Oysa Yüzüme çarpar –acýmasýzca- Sana uzanan tüm kapýlar Ve ben yok olup benliðimde Ufalýr, küçülür, sýðýnýrým yüreciðine.
Bir taþ atarým þu deli çaya Halkalarýna bakýp dalar giderim, Yok olurum “Can ! Nerdesin?” diye. En derine dalar, Seni ararým. Derinlerde batýk bir gemide, Hayalinin izini bulur, Sevinirim.
Bir tablonun içinde, Baþka bir mekanda, Baþka bir yüzle Seni görürüm, Tanýyamam: Yüzündeki bu kývrýmlarý tanýmam ki ben, Bu mutsuzluðu görmedim ki sende hiç. Bakma öyle dalgýn dalgýn… Can! Can içre can! Bu tabloyu yeniden çizsinler, Sana gülen bir yüz koysunlar. Sana anahtarla açmadýðýn bir ev, Sana sýcacýk bir kahvaltý, Sana umut versinler kucak dolusu… Boðuluyorum!
Vazgeçtim… Bir daha taþ atmayacaðým Hiçbir deli çaya. Halkalarýnda da dalmayacaðým. Ama bil, Sana uzanan kapýlar Açýlmasa da bana Eþiðinde oturmaktan vazgeçmeyeceðim. Çünkü bilirim ki bir gün Açacaksýn o kapýyý sen Ve ezilmeyeceðim ben -Yüreðimdeki sevdanla- Görmeden bassan da Bu garip canýma.
Canözün
SERAP ÖZALTUN Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.