Kirpiklerin altýndan, göz kapaðýn açýnca Ne de güzel bakýyor, kahverengi gözlerin. Sanki güneþ orada, gözünde odaklaþmýþ Beni her an yakýyor, kahverengi gözlerin.
Birden bire kaynadý, damarda dolaþan kan Canýmdan da ötesin, “caným” desem azdýr can Kalbim küt/küt atýyor, göz göze geldiðim an Þimþek olup çakýyor, kahverengi gözlerin.
Dilberlikte birinci, güzel sesli, sazlýymýþ Nazlým desem az gelir, nazlýdan da nazlýymýþ Benim çektiðim çile, bir nazarda gizliymiþ Tüm dertleri söküyor, kahverengi gözlerin.
Kendisini gösterir, her an mahâretiyle On parmaðýnda gizli, on bir mârifetiyle Öyle ki bakar bakmaz, aþkýn ferâsetiyle Kalp sýrrýný okuyor, kahverengi gözlerin.
Aþkýn kalbime doðru, ýlýk/ýlýk aktýkça Meri keklik misâli, sen karþýmda sektikçe Göz göze geldiðim an, çeþm-i þehlâ baktýkça Aþk tohumun ekiyor, kahverengi gözlerin…
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.