ne çekiyorsam fıratın cinlerinden çekiyorum

bu gün o kadar beyaz þiirler var ki içimde
kasabamý gördüm düþümde
ben deyim buradan
siz deyin bizim kasabadan
ama mutlaka
buradan yazýlmýþtýr
’ýhlamurlar çiçek açtýðý zaman’




herþey yerli yerinde
ne mengüç kaldýrýmlarý sökülmüþ
ne hamam sokaðýndaki sevdalar ürkütülmüþ
bakýrcýlar kasabasý sevda çalar
gaydalý çekiç vuruþlarýnda
salkým söðütlerin uclarý yere deðmiþ
sabahçý kahvesi önlerinde
bu sesler derinlerden
dinle yamalar tutmayan ruhum dinle



koyunlar keçiler otluyor kale yamaçlarýnda
diz boyu ot
diz boyu dost
gök kuruþlar kesede yapýþýk deðil
saygý kusursuz talebelere
tanýmadýðýmýz adamlar bile
sarý kuruþlar veriyor ellerimize



hangi sevda
kesdoðan kalesinin öyküsünden keskin ki
kunduracýnýn yaþamýþ gibi dillerinde
katmer katmer sandýk sandýk açýyor usanmadan
kendi yaþar gibi acýlarýný
kanýna susamýþ dersin
býçak sanki lavaþ hamuru ellerinde



her terk-i diyar edilmiþ konaðýn hikâyesi kendi duvar diplerinde
okul dönüþlerimde bakarým akþam
ceviz oymalý döküm aynalý komidinlere
yapýþmýþ bir türkü sökerim sonra iþlemelerinden
bilirim uzun romanlar yaþayacaðýmý
saklarým geleceðime



katýr sýrtýnda dengin darasýna konulmuþ bebeler var
yüzleri yarýk elleri herk tarlasý
hangi daðý aþacak hangi obaya düþecek bilinmez
gölgesi uzamýþ konaklarýn
geçerler eyvanlarýndan eðilirken gün kasabaya
nasýl da iþtahlý yerler kýnalý boðum þekerleri
elleri þýra yüzleri þýra




han önüne çekilmiþ deve katarlarý arapgir üzerinden
kara gözlü iri üzümler getirirler
kalecik karasý ne ki
ondandýr kömür gözlüm diye baþlayan bizim türküler
bakýr kazanlarda mey olur dem tutar
muhabbet kurulur edep erkân olur sofralarda
bir baþka nida olur baðlamalarda




ulan fýratýn cinleri
sizin iþiniz bu
ne zaman unutsam yatarken dualarýmý
gözümün içine sokuyorsunuz
yangýna durmuþ anýlarýmý














kasým











Sosyal Medyada Paylaşın: