Mu’te Destanı

Ey Devem! Kumluktaki, kuyuya götür beni,
Dört konak biraz daha, ileriye git yine.

Çýkamazsýn buradan, dönüþün yoktur nere,
Sahipsiz kalacaksýn, az sonra ona göre.

Her halde belki sizi, son defa göreceðim,
Umarým ki, þehitlik katýna ereceðim.

Müminler son durakta, hýzla beni geçtiler,
Ey Revâhâ’nýn oðlu, herkes seni geçtiler.

Kardeþlik baðlarýný, kopartýp da attýlar,
Yaratanla baþ baþa, býrakýp da gittiler.

Artýk düþünmüyorum, geride ne malým var?
Hiç de önemli deðil, bir kaç hurma dalým var.

Ey kavmim ne sebeple, tereddüt edersiniz?
Þehitlik kastiyle cenk, etmeye gidersiniz?

Silahlý süvarili, ordumuz pek de yaman,
Kâfirle doyasýya, savaþmadýk her zaman .

Allah ve Resulüne, imanla baðlý dalýz,
Biz Ýslam’ý yaþayýp, savunan asker kuluz.

Haydi, gidin çarpýþýn, mücahit þanlý nefer,
Bunun neticesi ya, þahadet ya da zafer.

Bedir günü vallahi, vardý iki atýmýz,
Uhut’da atlý asker, sayýca az katýmýz.

Bu cenkte galip gelmek, varsa ki eðer bu kez,
Allah Peygamberine, müjde vermiþ zafer tez.

Yaratan vaadinden, dönmez asla geriye,
Ey müminler öyleyse, hücum et ileriye.

Þehitlik varsa eðer, deðiþmez kaderimiz,
Cennette bekliyorum, olmasýn kederiniz.

Ey Revha gün bu gündür, fýrsat þimdi elbette,
Burada yemin ettim, þehit olmaya harpte.

Ya sen kendiliðinden, buna razý olursun,
Ya kabul ettiririm, sonra zorda kalýrsýn.

Eðer þehit düþersem, vuruþarak savaþta,
Nefsim ölmek istemez dünya için dövüþte.

Cafer bin Ebu Talip, Zeyt bin Hârise gibi,
Yaptýðýný yaparsan, iyi edersin harbi.

Onlar þehit oldular, sakýn durma ha geri,
Sonra bedbaht olursun, haydi atýl ileri.


Mûte de ordu komuta sýrasý ona gelmiþti;
Þiirini en üst perde den okumaya baþladý.
Belki bu onun son þiiri olacaktý.
En içtenlikle,
Yalvarýyordu Rabbine,
Acizane sonkez.
Günahkârým fakat ben,
Affýný isterim Allah’ým.

Ey Rahman olan Rabbim...
Þüphesiz ki sen duyan sýn.
Yüce katýndan maðfiret diliyorum.
Hemen orada,
Aklýna þu ayet meali gelir.
Muhakkak biliniz ki içinizden,
Kimse yoktur ki cehennemden geçmesin ,
Þimdi ben o cehenneme nasýl dayanýrým?

Nefsim bir isteksizlik var sende,
Savaþacaksýn dilesen de dilemesen de,
Hani çoktandýr yoktu sende ölüm korkusu?
Ca’fer,in ne güzel de geliyor Cennet kokusu .

Ey Rabbim...
Ya da kanýmý dökecek bir vuruþ isterim.
Kýlýnç ya da mýzrakla deþilip çýksýn ciðerim.
Vücudum her yaný darbelerle al kanlara boyansýn.
Ta ki naaþýmý gören samimice desin ki:
Aman Allah’ým ‘bu ne yüce saadet.
Þu savaþçýya Allah rahmet eylesin.
Abdullah Þehit düþmüþ nihayet!
***
Þiir: Þair Sahabe Abdullah bin Revaha (R.A)
ALLAH’ýn Rahmeti ve Selamý:
Efendimize ve onun bütün Aile ve arkadaþlarýna, ’Abdullah Bin Revaha’ya olsun...
***
02-25-2013
Düzenleme: Aydýn Suyak
Þiir Þekli: Gülce-Buluþma
Sosyal Medyada Paylaşın: