Günde,yüzaltıbin kerre....

Günde,yüzaltýbin kerre seni çarpar,seni anar…
Uyanýkken,uykudayken,bu kâlp senin için yanar..

Benim deðil,bu kâlp senin..O vurdukça,sen yaþarsýn..
Neler geçiyor bu kâlpte.? BÝLEBÝLSEN ÇOK ÞAÞARSIN..

Ardý-arkasý kesilmez..Týk-týk-týk-týk..Söyler seni..
Ýkimizi yaþatan O..Hemi seni,hemi beni..

Sanma sakýn,sustuðunda,ölmüþ olan sadece ben..
Birlikte ölmüþ oluruz,çünkü bende yaþarsýn sen..

Senin AÞK’ýndýr yaþatan,bu aciz faniyi,inan..
Sen nereden bileceksin.. Sadece kâlbim mi yanan ?

Bu kâlp bende vurmasaydý,günde yüzaltýbin kere,
Bilemezsin,GÜZELÝM sen ölmüþ olurdun boþyere !

Günde binkez ellerimle,atýþlarýný dinlerim..
Ba’zen coþar,doludizgin..Hýçkýrýklarla inlerim !

Bende yaþarsýn GÜLÜM sen..HÝÇ HABERÝN OLMASA DA,
Bu yürek seni yaþatýr,Gül yanaklarýn solsa da..

BÝLMESEN DE,GÖRMESEN DE,TATLI CANIMSIN,BU TENDE..
Bu kâlp birgün sustuðunda susacaðýz sen de,ben de..

ERDEK/2007
Sosyal Medyada Paylaşın: