isyanlý siyah kalem- i mgesiz sesiyle öksürdü buz beyazýna ekside üþürken tenimde terlerdi toprakaltý þiirler havale tutmadan geceyi silin gözümün önünden
hangi zorluðun gerekçesiyle yargýlansa alýp veremediðin dehlizli aklýmý mazgallara vereli sözümü sele kaptýralý suskunum
sana doðru koþan ak gövdeli bahar kadýndý çiçeklerini dökmeden gelmiþti huzura ismini kazýmak vardý kuzeye ellerimle dikebilseydim heykelini kendi kentime eskimo konaklarýnýn sýcaðýnda ýsýtacaktým yalnýzlýðýný bütün kabahat somonlarda- akýntýya karþý yüzemediler ki
bir otobüs biletine savurduðun ýlýman gülüþüne buzul alfâbemle kavrulmuþ sözcükler yazarken- stay with me forever
/benim sevdiðim olmaktan baþka bir anlamýn yoktu senin/
sökerek düþlerimi aþkýn hücrelerinden tükür kaldýrýmlara geçici sevdalarý býrak düþtüðü yerde kalsýn tütün kokulu geceler
aðzýma þiir boþaltan yaðmur kokulu Sarayburnu kaç kez vuruldum kaç kez düþtüm kucaðýna kurþun aðýrlýnca teper talih geri- tarih tekerrür eder ileri ilahî adalet mezarlýðýnda böyledir hep bu ürperiþ unutma usareme yüksünen dilinle doksan dokuz el ateþ ederken içine içine bildiðin her þeyi yinele- Hakk’ýn nefse açtýðý ateþ ve ateþkesti bu gerçek iki ileri- yalan bir geri gerçeðimde her ne varsa doldur gözlerinin çukuruna
geçmiþ zamanlarda- yanmýþ geçmiþ gelecek ve gamsýz geniþ zamanlarý sereli göðsümüze þiirler sürüklerken gökyüzünde o hayali Güneþ nefsimizin ve alnýmýzýn ateþinde kavrulurken yeryüzünde bir babanýn sýlaya dönüþ vaktiydi gündüzün ýþýðý gecenin öte yarýsýydým kendime aynada bakan
oysa- yarasý bütün açýk yarýsý yarým kapalý -özlemedin beni deðil mi- diyagnozu ile baþlayýp sayrýlýða dönüþen dönülmez sözler verip de döndüðümde bayram arefesi önümü kesen akla zarar uyarýnýn sýnýrlarýný çizdiði þehir oldu kaderim
her seferinde Neyr- her seferinde öptüm aðzýný dudaklarýmýn ekseninde daireler çizerken deli tatlýsý dilin iki çýlgýndýk Asya ve Avrupa gecesinin orta yerinde bir defa deðildi ettiðim kaza- her gece her vakitte iki siyah inci tanesi gibi kabarýrken günah göðsümde kaç kez soyundu kadýnlýðým morötesi ýþýnlarda aðrý ve sancý tenime bulaþýnca anlamsýzlýðýmdý Marmara
her seferinde defalarca sana gümüþ rengi bir pýnara eðmiþken þeyda baþýmý vaktidir þimdi saldýr gövdeme hadi tam orta yerinden kabart ve karýþtýr özsuyunu içimden taþan suya bana fazla gelip kendine eksik kalýrken akýl oyunun diriyken ölülerle beraber yýkanýyorduk Ganj ýrmaðýnda
insanoðlu hâyr-ý istediði kadar þerrî ben- þerrî istemediðim kadar hâyr-ý ve seni ömrün iki duraðýnda iki kez vurulduk tek kurþunla ikincisi- doldurup doyuramadýðým gözlerinin çukuruna vursun þimdi
kýsaltýp kývýrdým kelimeleri uzattým þiirlerimin baldýrýný açan etek payýna Meryem’in Ýsa’yý dölsüz doðurduðu güne yakýn bir günde affettirdim ateþe taþý ve bir þiir heykeli yýkýk dökük bir þehri Ýstanbul’u ve yaðmuru affettirdim
yanmak fuzuli iþiydi- benimki de öylesi aþk- maþuka varmaktýr þiir kucaklar gibi sular da yanmayacak artýk kendi tapýnaðýnda.
/sen hiç duymadýn þiirlerimle seni yaktýðýmý gecelerde ve hiç görmedin mum ýþýðýnda söndürdüðüm gözlerimi ses vermeden sessizce alýp gittim seni/
/ yüRekTen Üvercinka 100. Sayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
/ yüRekTen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.