Ölümler arasý bir otobüste, Mecburen tanýþtýk seninle Yaram; Ýki kiþilik koltuða zor sýðmýþtý yüreðin... O kadar gülmüþtüm ki hâline; Ýnsanlar hayvan sanmýþtý beni... Bana bakýp gülümsemiþtin; "Dilsizin dilinden anasý anlar" Þimdi seni anam sanacaklar, Tamam, kýsa kestim...
Biliyorum, saçlarýn kýsa kesim; Allah’ýndan kesik yani... Yok caným, aynalar öyle gösteriyor, Ýnanmazsan Dali’ye sor, O da bizi düdüklüyor ya neyse...
Cennete giden yol uzundu, Þoför de imansýzýn tekiydi... Yolcu haklarýndan yararlanýp, Don Kiþot duraðýnda inmiþtik. Bir kaç yel deðirmenine osuruk bombasý atarken, Bir anda duygulanýp, "Sana eþek diyebilir miyim?" Diye sormuþtum. Yine gülümsemiþtin... Eþek deðilsin ya! Gülümsemiþtin iþte... Tam da o an anlamýþtým; Bildiðim eþeklerden deðil, "Arkadaþým eþek" olduðunu...