RÜZGAR GÜLÜ

Dilim meltemdir,
Söyleten sevdanýn esintilerini...
Kimse seni görmeyecek;
Bekliyor seni gözlerim...

Yazýn ilham perisi getirdi
Seni bana sabah serinliðinde;
Rüzgar gülü pusulandýr,
Ayak seslerinin yankýsýnda...

Güneþ yine alevlendi,
Kavak yapraklarýna türkü söyleten
Yel deðirmeni sustu.
Kuytu yüreðimde,
Alabildiðine karanlýk gölgen...

Ölümün sesleri,
Anlatýyor hayatýn sonsuz kasvetini;
Ruhun sesi de,
Bedenin derinliðindeki sessizliði...

Rüzgarým seni esmesede,
Gülüm dalýnda açmadan kurusada,
Seviyor seni yüreðim!

Gözkapaklarým yelpaze,
Saçlarýn ellerimin içinde
Ve ellerin ellerimin biçiminde.
Aslýn gölgende kaybolup gidiyor,
Týpký bir yýldýz gibi gökyüzünde.
Iþýðý var her zaman parlayan
Ve bir an olsun sönmeyen...

Düþlerim var aydýnlýk,
Güneþin buharlaþtýrdýðý
Geceler aðlatýr beni,
Rüzgarým ise söyletmez tek bir söz...

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: