Ýçimden dökülmesin artýk
kendi sesim…
Hiç bir kök merhem olmasýn
yarama…
Býrak kýrlangýçlar geçsin
üstümden…
Seslerinde bin acý çýðlýk
taþýyarak…
Kýrýlmýþ bütün umutlarýmýn
sessizliði çýnlasýn
kulaklarýmda…
Býrak ben kendi sesimde
boðulayým…
Dur sakýn sarma kanayan yaramý.
Zindanlarda
sesi soluðu kesilmiþ bir
aþkýn kýyýsýnda
kalayým...
Gece bekçisi olan gözlerimle,
býrak ben yok olayým
derinliklerinde…
Suskunluðun gürültüsü
geçsin yalýn ayaz
gecenin
sokaðýndan
ve
bizi býrak ben yaþayayým
sen nefes al
diye...
Ellerini bedenimde
Tutamayacak kadar
Titriyorum artýk.
Gökyüzünden baþka
Yorgan bulamýyorum
Mavileri çekiyorum üstüme
Ýki damla yaþ
Düþmek için dayatýyor
Ben direniyorum
Bir sen esiyor yüzüme
Kokunu taþýyan
Uzak bir sevdanýn kokusu
Burnumda…
Yeter diyorum yeter
Dökülmesin artýk kelimelerim
içime.
Ne vakit sonra anlýyorum
Kendi gölgem peþimde
Kör kurþun yerini bulur da
Benim attýðým bulmaz mý?
Güneþinde doðamayacak kadar
Uzaðým þimdi.
Þubat soðuðunu yemiþ
Sol yaným.
Son isteðim senden
sevgili
býrak acýyan yanlarýmý.
Ben çekerim bu sevdanýn
cefasýný…
Rasim Yýlmaz
25 Ocak 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.