her fýrtýna ertesi durgunluk sarýyor bu limaný her veda baþka acýtsa da bu caný uzaklara seyre dalan gözlerim yorgun içimden geçeni söylemeyen dillerim vurgun sana
bir garip yolculuk deðil mi hayat öylece baktýðým yollarým ýrak peþine düþtüðüm gün geceye küsmüþ baþýmý çevirdiðim hallerim yorgun...
bir masal perisi deðilim beklenmedik anlarda kapýný çalan açýk bir denize býraktým umutlarýmla kapladýðým benliðimi bir kaptan da aramýyorum kaybettiklerimin onca günahý þimdi benim boynumda
sana her gittiðim seferden bir sevda þiiri yazýyorum gözlerimde bir tutam nem var! yine.. silinmeyen koca bir kara yazýmla birlikte istediðim çok þey deðildi hal bu ki bir kere sorsan, bir bilseydin üþüyen yüreðim ne halde!
gökyüzü! al, umutlarýmý sakla söyleme kimseye bu yürek çok taþýmaz bu bedeni bir zifiri karanlýkta ara da bir de olsa bu yetimi yokla! gidecek yerim yok inan bana senden baþka halini arz eden bu yürek yorgun...
her gece yollara düþüyorum bir köþe baþýný mesken ettim kendime yine ayný yerde yalnýzlýðýma soruyorum seni nefesimde kalmýþ sýcaklýðýn özlemlerime yazýlmýþ adýn bir burukluk tadýnda kalmýþ olmazlara yazýlan yaným þimdi! seni dilenen yanlarým yorgun...
bu karanlýk korkutuyor beni vakit de bir hayli ilerledi sanki gökyüzü üzerimize salmadan sellerini haydi toplan yüreðim! al savurduðun emanetlerini vakit susma vakti þimdi! bilirim bu vuslat uzak bize