AYRILIK BALABAN… AYRILIK!

Aralýk yaklaþýnca hep böylemi olur?
Böyle çelimsiz, soðuk, kara-kuru çocuk
Zoraki günlerini bekliyoruz oturmuþ…
Þu denizin ýrzýna geçen balýkçýlara,
Kirpiðine deðen, papatyadan selam göndereceðim
Bizi bu ayrýlýkta buluþturan her kese…

Anýlar; usulca boynumu büküyor(sun)uz
Göz kapaklarýmý yaktým, ýslanmasýn,
Düþmesin diye, akþamdan, geceye bir zýlgýt
Baþlar Þehrin iki yakasýnda korkularýmýz

Benim, sarhoþ, serseri aþklarým var
Sus! Göðsümde uyuyor iki anarþist

Nasýl anlatýrým seni, antiloplarýn
Kýzgýn gözlerine, (sidik) kokan aþklarýný?
Beynime nasýl enjekte ederim
Unutulmuþ odalar deðil mi yolculuðumuz?

Bana bir elbise giydir, içinde bütün renkleri olan
Yandan tara saçlarýný, elbiseme kardeþ olsun bakýþlarýn.
Keþfedilmemiþ akþamlara, bakire rüzgârlar ýsmarla.
Kanatlarýnda bekleyecek.
Seni bir kadýn…

Bu günler böyle geçmez inan
Omuzlarým yine gül suyu kokacak
Yine kadife bakacaðým
Karþý-ki kýyýda esmer delikanlýlara
Ve sen, sadece uðuldayan…!
Güneþ yine güzel açacak
Yine güzel bakacaðýz vapurdan inen iþçilere

Kapa gözlerini
Boþuna deðil bu gayretim
Bu þiir boþuna deðil!
Ayrýlýk balabanda saklý

Sevgilim,
Bir gün bütün bu sabahlar bitecek
Ve ben, çekip gitmiþ olacaðým
Okuyup, anladýðýnda sen

Beyoðlu geceleri, sende þahit ol
Bu buruk, sonbahar akþamýna
Hangi masada, bir karanfil bulacaðým bir gün?

Sosyal Medyada Paylaşın: