Özlemek Neyse İşte...

Koyu karanlýk mevsimlerin baþlangýcýna tekabül eder senle tanýþýklýðýmýz.
Rüzgarda dans eden saçlarýn ve derya deniz gözlerin, ah.
Ölmek istediðim her gece, silüetinin yanýbaþýmda belirmesi ne ilginç.
Sen de özlüyorsun deðil mi, o pamuk þekerli günleri?
Bardaktan boþalýrcasýna yaðmur yaðýyor þu an,
Ve ben yine uzaklara gidiyorum her damlada.
Sana geliyorum prenses.
Gitmenin ne anlamý vardý?
Sen de burada olsaydýn ya.
Belkilerle, keþkelerle yürümüyor bilirsin.
Hani bir gün olur ya,
Düþünürsün, geri dönersin, tekrar aydýnlanýr odam,
Dönersin bir sabah, tekrar döner dünya.
Bilinçaltýma iþlemiþ yüzün, ellerin, gözlerin,
Senden uzak kalmak, ah ne zor bilir misin?
Kulaklarýmda çýnlayan o hoþ sohbetin,
Yerinde sessizlik var.
Gel desem gelir misin?
Tamam, istediðin bir fincan çay olsun dert deðil.
Demliyorum, her dem yüzüm gülüyor, eskisi gibi sert deðil.
En sevdiðin þarkýyý da açtým, bekliyorum haydi çabuk gel.
Bir melek vardý demekten kurtar beni,
Özlemek neyse iþte, özledim seni.
Sosyal Medyada Paylaşın: