Bitmeyen Şiir

Yolcusundan mazlum bir uzun yol treni
Trenin adý Fuzuli

Ýstasyonda bir yudum çið tanesi
Damladan düþen damla misali
Aðlamaklý bir göz yaþý hala
Göz yaþýnýn adý Leyla

En son vagonun en son yolcusu
Terkib-i bendini yazamadýðýndan Ruhi-i Baðdadi
Mesnevi kalacaðý herkesçe malum
Güneþin rüzgarýnda yanmýþ bir kum tanesi
Kum tanesinin adý Mecnun

Sahne burda kesilir
Oysa daha hayale bile düþmemiþtir
Beslet-i Osmaniyye ve Hamiyyet-i Ýnsaniyye
Yaygýn adýyla Hürriyet Kasidesi

Gürültülü bir buyruk gibi iner þiirin ortasýna
Kendini tanýmlamaya gerek duymayan
Mahalle baskýsý gibi bir ses

Þiirin sonu nasýl bitiyor efendiler
Der

Ses deðil sanki
Servet-i Fünundan yazýsý alýnmýþ bir küpür
Terceman-ý Ahval civilisationundan ürken bir tür
Türün adý sansür

Aþýk olmadan hasret çeken
Hasret çekmeden aðlayan
Aðlamadan göz yaþýný yazan bizimkiler
Yani hececiler
Henüz Demokrat Parti terennümünde
Kül testiler yapmaya baþlamamýþlardý bile
Transistörlü radyoda ayný taþ plak
Taþ plakta ayný ses
Çile bülbülüm çile

Osmanlý minyatürleri ve Þeker Ahmet Paþanýn resimleri þiirden çýkarýlýr
Revnaklar ter içinde ebrular periþandýr

Kolay deðil
Emir kesindir
Mimar Sinana mühendislik diplomasý sorarlar
Çoktan seçmeli sýnavlardan arta kalan dikdörtgen bir mukavvayý
Gösteremezse eðer
Belki Yorgun Savaþçý gibi yakmazlar ama
Demir kapý kör pencereyi dar ederler adama

Durur þiir
Leyla ve Mecnundan baþlayan bu sevda durur
Çünkü karar verilmiþtir
Düþünür senin adýna
Senin adýna düþünme yetkisi olan
Ve onun adýna yaþaman gerektiðine inananlar bir bir
Bugün Fuzuli ile yola çýkarsan
Yarýn Nazým denilir

Halbuki
Nazým dediðin ne ki
Dizesinde ceylanlar koþan bir bulut
Yaðmuru yere düþmeyen saðanak
Karlý kayýn ormaný
Biraz da mavi
Moskovada bir mezar
Bursada cezaevi
Sosyal Medyada Paylaşın: