Yine bir ses düþtü gönlüme
Döndüm zamanlar evveline
Üzerimden akar geçer
Deli dolu sayýsýz anlar.
Ardýmda binlerce tarih devrilir
Uðultusu çýðlýk olur, deðer kulaklarýma
Sýzlatýr içimi, sadasý kocatýr beni,
Geçer gider anlamam
Hiçlikte þu zaman…
Bir yemin deðer asrýn üstüne
Hüsranlara, yanýlgýlara söz düþer
“Vel asr” diye bir and,
Ýþaret eder ötelerde ettiðim kavli;
Ben ise þaþkýn dolaþýrým mekânsýz
Sorarým Asr’a
Söyle nerede bulurum SENÝ
“Ne sende, ne de sensiz” anla artýk der
Ararým ben yine þaþkýn
Asr-ý, hâl hâl içinde…
Dolaþtým yine
Saldým kendimi
Zaman ortasýnda asrýn çemberine
Kâh çýktým gökyüzüne
Kâh indim yeryüzüne
El açtým
Elimden verdim ellere
Döndüm evren misali
Her zerre gibi
Bulamadým arayýþýma çare…
Hep aradým
Yollarda kanadým
Sana kavuþmak için yokladým,
Tüm adresleri.
Bir ömür dokudum
Zamanýn tezgâhýnda düðüm düðüm
Kâh kendime gurbettim
Kâh kendimde buldum Sen’i
B/ismin dedim sonunda
Elif ‘leyin ardýna düþtü gözlerim
Nihayet gördüm ki
Her þey bir SENdin
Seni aradým
Zaman zaman
Kâh cehennemime odun taþýdým
Kâh cenneti kurdum kendime
Ömür denilen sýratta
Bazen bineksiz kaldým
Ve an geldi
Kalbur eleðinden döküldü
Asra içilen yemin
Ýzi kaldý zamanýn
Devirdiðim yýllarýn tozunda
Aydýnlandý düþlerim
Baktým!...
Yine bende, "ben/siz"; bir tek SEN kaldýn…
Perihan KILIÇ
5 ocak 2013