Gözyaþlarýyla okudum, Senin onurlu tarihini ! Yüreðimin yangýnlarýný, Boðaziçi’nde serinlettim ! Gönlümün gizli dehlizlerinde, Bir hücre mahkûmu gibi, Sabýr tesbihleri çektim ! Yine de senin kadar, Sabredemedim Ýstanbul ! Ne yürek varmýþ sende, Ne balta girmemiþ ormanlar ! Gelen, giden herkes Bir pâye koparmak istemiþ ! Kimi ününe ün katmak, Kimi beþ paraya, Ruhsuz ruhunu satmak ; Ve, Bir de utanmadan, Suçu sana atmak istemiþ ! Sen aðlama Ýstanbul ! Seni bu hâle getiren, Vicdansýzlar aðlasýn ! Sultanahmet’teki, O güvercinler kadar, Yürek yok, O yüreksizlerde ! Kimi karý-kýz peþinde, Kimi, Maganda ayaklarýnda ! Bir yudum sevgi yok, Dudaklarýnda ! Al papazý, ver maçayý ! Gel de kurtar bakalým, Bu insanlardan paçayý ! Ey siz, Yaþayan ölüler müsveddeleri , Maddeci duygusuzlar ! Sevgisiz, Ve ruhsuzlar ! Çekin kirli ellerinizi, Süt-beyazý Ýstanbul’dan ! Kýz-kulesi, Galata, Boðaziçi, Ve, Mahvettiniz, güzelim Haliç’i ! Elbet kurulur bir gün, Hak’kýn mahþer-i kübrâsý ! Yersiniz o zaman, Zehir- zýkkým arasý ! Sen aðlama Ýstanbul, Seni bu hâle getiren ; Vicdansýzlar aðlasýn...
OKTAY ZERRÝN-BAFRA 02-12-2006-Saat:23.18
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktayzerrin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.