YAŞAMAK

Beni yaþam kuþatmýþ,
Zamanla sýnýrlamýþ,
Mekanla kelepçelemiþ.
Herþeyi nurla peçelemiþ,
Ne sanattýr ki!

Perdeli veralar,
Iþýk baþka, visal baþka.
Bir anlýk huzur baþka.
Kesiksiz renk, ses ve koku
Uzaklardan haberci.

Ötelerden beri hayat mý bu yaþadýðýn?
Kabuðundan çýkmýþ keþfedici.
Yoksa göz, görünmezin ezbercisi mi?
Fezada dipsiz ses, duyulmazýn öfkesi mi?
Seslerin sessizliðindeki sükutu mu?

Sana yönelsin diye,
Yaradansýn sevdayý sen!
Senden uzaklýk ateþ,
Sana yakýnlýk.
Azap var bu alemde;
Beynimde fikirler çileye eþ.

Yaþamak zor,
Ölmek zor.
Sana eriþmek daha da zor…

Çirkin kalpli yüzlere tükürüyorum.
Ben bir sýnýrlý hududu aþýyorum.
Yaþayan yaþýyor, bense hergün ölüyorum.
Seni son noktada belki bulurum...

Bendeki bu sevda deli!
Kendini yaþarken kaybetmek mi?
Aþkýn son bedeli…

Mahrem çizgilerine baktýkça semadan,
Üzerine örttüðün sýr;
Benliðinden kaçandýr.
Gönlümün küpü kýrýldý nazarýndan.

Haydi durma git bu dünyadan!
Sonu gelmez artýk devril gayrýndan,
Vazgeç yaþam sevdadan...

Ey gönül!
Toprak, su, güneþ, hava...
Elveda!
Yaþamak seninle var,
Ey yar!

Yazan Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: