Kahýrlar uzanýyor sýrtýma, boylu boyunca; ellerinle sývazlýyorsun, acýlarýmý. Yorulduðumca, yüklüyorsun küfeme ahlarýný, usulca. Daha da bir aþkla yakýyorsun geceyi, yapma !
Eskiye özlem olacaktý mesela, yarýna mirasým. Açlýk sýnýrýnda, ölümü gözlerken hep bir yaným. Yaþamaya razýydý gönül aslýnda; bir lokma aþsýz, aþksýzlýktan, ölü doðmasaydý eðer, çocuklarýmýz...
Yeþilin, yeþil doðuþuydu gözlerin; topraðýn kahvesine inat. Eloðlunun, gözüne deðmezdi, gözlerinin yeþili. Severdi ve gururdu bitiþ çizgisi. ’Ufuk çizgisinde, hep bir muammaydý lakin ertesi’
Ve sen, yeþil gözleri kör kadýným ! bir sana aðmaydý yarýnlarým, sonsuza dek, sendeydi sol yaným, Ama hiçbir zaman, yuvam olmayacaktý; sol yanýn !
Atakan Yorulmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yorulmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.